اولین مشکلی که بسیاری از افراد مرتکب اشتباه می شوند، تعریف کلمات است. اگر تعریف را اشتباه متوجه شده اید ممکن است در شغل خود به عنوان یک صدا و سیما دچار سوءتفاهم شوید!



تعریف صحبت کردن

اگر بخواهم گفتار گویندگان زبان کردی را در کتاب تعریف کنم، باید بگویم: «این هنر و تکنیک تسلط کامل و درک کامل گوینده از زبان مادری و ادبیات آن و استفاده صحیح از زبان نوشتاری است. اعضا برای برقراری ارتباط با لحن مناسب ایجاد شده اند و "انتقال مفاهیم با حفظ اعتماد به نفس زبان را معنادار می کند".

این یک تعریف در زبان کتاب درسی دبیرستان است که درک آن باید سخت باشد! اما اگر بخواهم روایت را به ساده ترین شکل تعریف کنم، باید بگویم که وقتی چیزی از شما پخش می شود که صدای شما در آن است اما تصویر شما نیست، وظیفه گویندگی را انجام داده اید.

چه کسی صحبت می کند؟

حالا اگر بخواهید «تعریف صدا و سیما» را بپرسید، من به این سوال با تعریفی طولانی و گیج کننده پاسخ نمی دهم:

سخنران کسی است که پیام مکتوب را به بهترین شکل ممکن به شنونده منتقل می کند.

حالا بیایید چند ایده را با هم بررسی کنیم تا مفهوم گفتار را بهتر درک کنیم:

برخی از تعاریف  آیتم ساز رادیو را مرور کنید.

در زبان انگلیسی بیش از سه کلمه برای توصیف عمل صحبت کردن استفاده می شود:

صداگذاری، صداگذاری، دوبله

خوشبختانه در ایران به هر سه شغل گویندگی می گویند. البته تلاش برخی از همکاران برای گنجاندن این مفاهیم تا حدودی کمک کرده است، اما کافی نیست. بیایید تعاریف آنها را ببینیم.

Voice Over: همانطور که در بالا تعریف شد، هنگامی که اثر شما منتشر می شود، صدایی دارید که حاوی صدای شماست اما تصویر شما را ندارد، مانند کتاب صوتی، تیزر تبلیغاتی و غیره.

صداپیشگی: اینها از انواع مشاغل اسپیکینگ هستند که بیشتر شامل بازیگری می شوند (صدا پردازی) و معمولاً از صدای خود روی یک شخصیت مانند انیمیشن، بازی رایانه ای و ... استفاده می کنید.

دوبله: دوبله به معنای دوبله است، یعنی صحبت در مورد شخصیتی که قبلاً صدایش را در یک فیلم، سریال، کارتون یا بازی رایانه ای دارید. چه به زبان فارسی و چه به زبان خارجی.

تفاوت صداپیشگی و دوبله

دوبله صدای دراماتیکی است که با شخصیت فیلم و اعمال و حرکات او گره خورده است. شما باید به بهترین شکل ممکن به آن تصویر نزدیک شوید و آن تصویر را بدست آورید!

اما صداپیشگی اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که می‌خواهید شخصیت جدیدی خلق کنید و باید آن را از ابتدا خلق کنید. اینجاست که دست شما برای انجام بازی های مختلف باز است و نقش خلاقیت قوی تر از دوبله است. مثل این نیست که در جایی که شخصیتی دارید دوبله کنید و دقیقاً در حال و هوای او بازی کنید، بلکه باید خیلی خلاق باشید و عناصری از شخصیتتان را در اجرایتان پیاده کنید.

به طور کلی، اگرچه هر یک از این دو گروه از افراد آموزش های مشابهی را دریافت کردند، در مورد ضبط، مثلا، تنفس هماهنگ با او؛ بازی های خاص او؛ (حتی اگر او نقش خود را با لحن و هماهنگی توصیف می کند.)

صداپیشگی

به طور کلی به هرکسی که کارش با صدایش مرتبط باشد و از آن درآمد کسب کند صداپیشه می گویند. این تعریف مفهومی گسترده‌تر از تعریفی است که در بالا ذکر شد، که شامل افرادی می‌شود که با بلندگوهای فرودگاه صحبت می‌کنند.

بنابراین آموزش باید متفاوت باشد، درست است؟

هر کدام از موارد فوق آموزش های متفاوتی دارند که ممکن است در ابتدا یکسان باشد اما با پیشرفت شما نوع آموزش متفاوت خواهد بود زیرا نیاز شما به مهارت های مورد نیاز در هر زمینه متفاوت خواهد بود.

با این حال، آیا واقعاً به دنبال یک بلندگو هستید؟

در برخی از مشاوره های من، اولین افرادی که می آیند علاقه زیادی به سخنرانی نشان می دهند. بعد که کمی صحبت کردند، متوجه شدم که در موضوعات دیگر اشتباه می کنند. مثلاً تعدادی از مشتریانی که برای گوینده شدن به من مراجعه می کنند، وقتی با آگهی های شغلی مواجه می شوند تقریباً همه چیز را رد می کنند و می گویند: «می خواهم تئاتر بسازم!» یعنی مهم ترین قسمت نمایش است. ، یعنی صدا، اجرای صحنه برابر است با گفتار.